بررسی علل عدم تداوم استفاده و میزان بقای یک ساله intrauterine device (iud)

سابقه و هدف: یکی از روش های مدرن پیشگیری از بارداری، iud (intrauterine device) است و یکی از معضلات موجود در استفاده از این روش، خارج کردن زودتر از موعد آن است. این مطالعه با هدف تعیین علل عدم تداوم و میزان بقای یک ساله iud در زنان شهر کرمانشاه صورت گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه هم گروهی، اطلاعات از بین افرادی که iud گذاشته بودند و با استفاده از پرسش نامه ای حاوی مشخصات دموگرافیک و متغیرهای مربوط به iud جمع آوری شد. افراد به مدت یک سال و یا تا زمان خروج، پیگیری شدند. سپس داده ها کدبندی و به نرم افزار stata وارد شد و با استفاده از رگرسیون cox مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت تعیین میزان تداوم iud از روش kaplan–meier استفاده شد. یافته ها: میانگین سنی 274 زن مورد مطالعه 2/6 ± 2/28 سال بود. 15 درصد از زنان، iud خود را خارج کردند که بیشترین علت خروج، مربوط به خونریزی و دفع خودبه خودی بود. بیشترین میزان خروج iud (6/75 درصد) در 6 ماه اول اتفاق افتاده بود. همچنین میانگین مدت استفاده در کسانی که خروج داشتند، 8/3 ± 2/4 ماه بود. ارتباط معنی داری بین خروج iud و استفاده قبلی از آن مشاهده شد؛ به طوری که نسبت خطر در کسانی که سابقه iud نداشتند، بیشتر از کسانی بود که سابقه استفاده از iud داشتند (04/0 = p). بقای 6 ماهه iud در این مطالعه، 7/88 درصد و بقای یک ساله 85 درصد به دست آمد. استنتاج: نتایج نشان می دهد که خونریزی و دفع خودبه خودی، از علل عمده قطع این روش می باشند، بنابراین لازم است جهت کاهش میزان خروج و افزایش زمان حفظ iud تدابیری اندیشیده شود.